Nada Que Me Consume

Las tebras me arrodearon 
Unha vez múis 
Sentindo o abafo que o odio 
Golpeuba contra a miña caluga 
Na soedade da indiferencia infinita 
Que a inxustiza dos mediocres alenta 
Sentín o formiguear nas miñas entrañas 
La neboada luz da ialba 
Me abatia sen entender nada 
Nada que me consume 
Nada que me da a vida