Thuis heb ik nog een ansichtkaart
Waarop een kerk een kar met paard
Een slagerij J. van der Ven
Een kroeg, een juffrouw op de fiets
Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets
Maar het is waar ik geboren ben
Dit dorp, ik weet nog hoe het was
De boerenkind'ren in de klas
Een kar die ratelt op de keien
Het raadhuis met een pomp ervoor
Een zandweg tussen koren door
Het vee, de boerderijen
En langs het tuinpad van m'n vader
Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat 't nooit voorbij zou gaan
Wat leefden ze eenvoudig toen
In simp'le huizen tussen groen
Met boerenbloemen en een heg
Maar blijkbaar leefden ze verkeerd
Het dorp is gemoderniseerd
En nou zijn ze op de goeie weg
Want ziet, hoe rijk het leven is
Ze zien de televisiequiz
En wonen in betonnen dozen
Met flink veel glas, dan kun je zien
Hoe of het bankstel staat bij Mien
En d'r dressoir met plastic rozen
En langs het tuinpad van m'n vader
Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat 't nooit voorbij zou gaan
De dorpsjeugd klit wat bij elkaar
In minirok en beatle-haar
En joelt wat mee met beat-muziek
Ik weet wel het is hun goeie recht
De nieuwe tijd, net wat u zegt
Maar het maakt me wat melancholiek
Ik heb hun vaders nog gekend
Ze kochten zoethout voor een cent
Ik zag hun moeders touwtjespringen
Dat dorp van toen, het is voorbij
Dit is al wat er bleef voor mij
Een ansicht en herinneringen
Toen ik langs het tuinpad van m'n vader
De hoge bomen nog zag staan
Ik was een kind, hoe kon ik weten
Dat dat voorgoed voorbij zou gaan
Em casa tenho um cartão postal
Com uma igreja, uma carroça com cavalo
Um açougue chamado J. Van der Ven
Um bar, uma moça na bicicleta
Provavelmente não está lhe dizendo nada
Mas lá é onde eu nasci
Esta cidadezinha, lembro bem como era
Os filhos dos peões na sala de aula
Uma carroça chocalhando nas ruas de pedra
A prefeitura com uma bomba de água na frente
Uma estrada de terra no meio da plantação de milho
Do gado, das fazendas
E na estradinha pro jardim do meu pai
Via árvores bem altas
Eu era uma criança e não sabia nada
Além da ideia que isso nunca passaria
Como se vivia simples naquela época
Em casas simples em meio ao verde
Com flores e cercas-vivas
Mas, aparentemente, eles viviam errado
A cidadezinha foi modernizada
E agora eles estão no caminho certo
Pois eis que, como a vida é rica
Eles assistem um concurso de televisão
E vivem em caixas de concreto
Com um monte de vidro, agora pode-se ver
Como são o jogo de sofá da Dona Mien
E cômoda com rosas de plástico dela
E na estradinha pro jardim do meu pai
Via árvores bem altas
Eu era uma criança e não sabia nada
Além da ideia que isso nunca passaria
Os jovens fazem ponto na cidadezinha
Dde minissaia e cabelinho no estilo dos Beatles
E bradam alto no ritmo na beatlemania
Eu sei que é o direito deles
Novos tempos, exatamente o que você está dizendo
Mas me deixa um pouco melancólico
Eu conhecia os pais deles
Comprando alcaçuz por um centavo
Vi suas mães pulando corda
Essa cidadezinha de antigamente acabou
Isso é tudo o que me sobrou
Um postal e memórias
Quando eu via as árvores bem altas
Na estradinha pro jardim do meu pai
Eu era uma criança e ninguém me avisou
Que isso um dia passaria para sempre
