Tom: G
G G G G
[Verse 1]
G G G D7
Om even na zessen, café in Marknesse, daar nam ze de ring van haar hand,
Am D7 Am D7 G
ik zag het gebeuren, 'k kwam net door de deur, even weggeweest naar het oude land.
G G G7 C
Ze zei: hij zal me wel haten maar ik moest hem verlaten want met praten bereik ik hem niet.
D7 D7 D7 D7 * G
Ik krijg hier de kolder in die eeuwige polder, ik wil wel es weten wat het leven nog bied.
[Verse 2]
G G G D7
'k Wou net wat beginnen, maar toen kwam hij binnen, ik zag hoe verbeten hij was;
Am D7 Am D7 G
hij kwam recht op ons af en hij zweeg als het graf, maar zijn blik leek me harder dan glas.
G G G7 C
De eeltige knuisten, gebald tot twee vuisten, ik dacht dat ’t gedaan was met mij;
D7 D7 D7 G N.C.
dat duurde maar even, toen zag ik hem beven, hij keek naar de grond en hij zei:
[Chorus]
C
Je hebt het fijn voor elkaar, Marie Ann,
C C * G
vier kleine kinderen en het hooi op de land.
C C
Je moet me wel haten, me nu te verlaten,
C G
je weet dat ik echt niet meer kan.
D7 G A
Je hebt het fijn voor elkaar, Marie Ann.
[Verse 3] (Key Change to C, don't change your Capo)
A A A E7
Ze zag hem niet staan, liet hem zomaar weer gaan en wat leek ie toen nietig en klein,
Bm E7 Bm E7 A
we reden wat later op de dijk langs het water, ik dacht over hoe het zou zijn.
A A A7 D
Ze was meer dan prachtig, maar het werd me te machtig, waarschijnlijk vond zij mij gestoord,
E7 E7 E7 A N.C.
want zij wilde vrijen en ik bleef maar rijen, ik hoorde opnieuw ieder woord.
[Chorus]
D
Je hebt het fijn voor elkaar, Marie Ann,
D D * A
vier kleine kinderen en het hooi op de land.
D D
Je moet me wel haten, me nu te verlaten,
D A
je weet dat ik echt niet meer kan.
E7 A N.C.
Je hebt het fijn voor elkaar, Marie Ann.
[End-Chorus] (Repeat and Fade Out)
D
Je hebt het fijn voor elkaar, Marie Ann,
D D * A
vier kleine kinderen en het hooi op de land.
D D
Je moet me wel haten, me nu te verlaten,
D A
je weet dat ik echt niet meer kan.
E7 A N.C.
Je hebt het fijn voor elkaar, Marie Ann.
