Frostrósir
Vilhjálmur Vilhjálmsson
Þú komst til að kveðja í gær Þú kvaddir og allt varð svo hljótt Á glugganum frostrósin grær Ég gat ekkert sofið í nótt Hvert andvarp frá einmanna sál Hvert orð sem var myndað án hljóðs Þú greinist sem gaddfreðið mál Í gerfi hins lífvana blóms Er stormgnýrinn brýst inn í bæ Með brimhljóð frá klettóttri strönd En reiðum og rjúkandi sæ Hann réttir oft ögrandi hönd Ég krýp hér og bæn mína býð Þá bæn sem í hjartað er stráð Ó þyrmd henni gefð henni grið Hver gæti mér orð þessi ljáð?