Gau ilun honetan nire ezinean ohartu naiz, ezerrek bete dezakeela zuk utzitako hutsa. Harresi hotz hauek betirako gaituzte banatzen itxaropen eta geroa haizeak eramanez. Oroit zaitut, iraga ezin ahaztuz bihotzean, zure irudia izanik alboan ez diot beldurrik itzalari...ez. Ez kateek ezta hormek ez dute inolaz ere gure barne odol sua sekula itzaliko. Baina preso hil ezkero etzazu nigarrik egin jaio ginen ama lurran bait gara elkartuko.