Ze kijkt naar een foto, verkleurd en vergeeld
Wat wazig, onduid'lijk, vertoont zich het beeld
Dat beeld op die foto kent zij maar alleen
Haar zoon, die soldaat was, zo lang al gelee'
Haar zoon, die soldaat was, zo lang al gelee'
In 1940, hij kreeg toen bericht
Dat hij zich moest melden, want dat was zijn plicht
Hij haatte de oorlog, had hij vaak verteld
Hij was maar zo jong nog en hij was geen held
Hij was maar zo jong nog en hij was geen held
Zij ziet hem nog weggaan, die avond in mei
En glimlachte: "Moeder, het is gauw voorbij"
En op het station zei hij: "Wees maar niet bang
Die oorlog in Holland, die duurt niet zo lang
Die oorlog in Holland, die duurt niet zo lang"
Hij schreef haar een briefje, een enkele keer
Daarna hoorde zij van haar jongen niets meer
En wat zij gevreesd had, gebeurde toen toch
Hij vocht aan de Grebbe, daar rust hij nu nog
Hij vocht aan de Grebbe, daar rust hij nu nog
Ze kijkt naar een foto, verkleurd en vergeeld
Wat wazig, onduid'lijk, vertoont zich het beeld
Een briefje ernaast, dat hij haar eenmaal schreef
Is alles wat toen van jaar jongen nog bleef
Is alles wat toen van jaar jongen nog bleef
