Donkere wolken verduisteren mijn gedachten
Onderhuids woekert het verval
Herinneringen aan vroegere tijden
Gaandeweg macht en jeugd vervlogen
Alles in het leven is gedoemd te verdwijnen
Met de ketting van het verval geketend
Dromen van een toekomst verloren
Door de tijd voorbij gelopen
Alle kennis een leven lang vergaard
Gaat nu weer verloren
De reden van het bestaan tot waas vervaagd
Gedachten die het daglicht schuwen keren weer
Als plaaggeesten in duistere nevels gehuld
Gevangene van de ijskoude kerker die ooit mijn ziel was
Waar nu slechts schaduwen van mijn haat huizen
Als spookachtige gedaantes
Dansend in de mist van het geheugen, van mijn geheugen
De langzaam afnemende levenskracht
Mijn uur is nu gekomen het leven is verlopen
Al mijn dromen zijn in het moeras des levens vergaan
De zin van dit bestaan is me ontgaan
Gevangen in een web van vergankelijkheid
