Miðdegi
Sólstafir
Eins og dalalæðan skreið um hlíðarnar við læddumst hljótt um stræti borganna Frá óttu fram á miðjan morguninn hljóðrænt myrkur streymir um mín vit Á dauðans vængjum svíf fram á rauða nótt Á dauðans vængjum svíf Frá náttmáli uns dagur r´s á ný með ljós í flösku fram á rauða nótt við drukkum í okkur fegurðina Af sárri reynslu, og bitri, vitið vex Á dauðans vængjum svíf fram á rauða nótt Á dauðans vængjum svíf