Eins og miðin kalla út skipin Eftir stormasamar nætur Hvert ég á braut Hvert sem nú toga fætur En þú kallar eftir mér þú býður mér skól þú ölduna brýtur þú býður mér griðarstað Og hvering sem allt fer Á myrkustu stund þú varst ljós i storminum Ég rambaði einn í själfseyðingu Sál mín er nú feig Nú virtist svart Nú allt er orðið kalt Ég inn í myrkrið steig Sál mín er nú feig Myrkrið vék á brott þú varst ljós í storminum Como o mar que chama os navios Depois de noites tormentosas Eu abraço o caminho Onde quer que me leve Mas você me chama Você quebra as ondas Você me oferece abrigo Você me dá um refúgio E o que quer que acontecesse Durante a hora mais escura Você era a luz na tempestade Eu tropecei sozinho em autodestruição Minha alma está para morrer Agora parece preto Tudo ficou frio Eu pisei na escuridão Minha alma está para morrer A escuridão se afastou Você era a luz na tempestade