Ruth Jacott

Onbereikbaar

Ruth Jacott


Zwijgend zit je tegenover mij 
jij bent door je eigen trots gekooid 
ik weet niet wat je denkt maar je blik is koud 
en ik wacht af tot je ontdooit 
Als een tijder sluip je om me heen 
je maakt je weer 'ns lang voor een gevecht 
m'n woorden ketsen af op een muur van steen 
en ik wacht af tot je wat zegt. 

Onbereikbaar 
wat ik ook zeg 
onbereikbaar 
mijlen ver weg 
onbereikbaar, oh 

Ondoordringbaar als een brok graniet 
zo ontzettend in jezelf gekeerd 
je hoort wel wat ik zeg maar je luistert niet 
en ik kijk toe hoe jij me bezeert 

Onbereikbaar 
wat ik ook zeg 
onbereikbaar 
mijlen ver weg 
onbereikbaar, oh

Oh, jij, jij blijft zwijgen als het graf 
jij, jij zegt niets en ik wacht maar af 
maar ik heb geen woorden nodig 
want ik weet allang wat jij mij vertellen wil, oh 

Wat ik ook zeg 

Onbereikbaar mijlen ver weg 
onbereikbaar 
wat ik ook zeg 
onbereikbaar, oh 
onbereikbaar, oh 
Onbereikbaar 
wat ik ook zeg 
onbereikbaar 
mijlen ver weg 
onbereikbaar, oh