I hocke syt tage hie im ochse
besser gseit I schtahn e bitz im schilf
I ha ne zettu vo ihre i mym hosesack
druf schteit: «mach's guet»
& wäge desse bin I hie
dür ds fänschter gheit oktoberblaus aabeliecht
& d vögu si längschtens ungerwägs
bis uf die paar da i mym hingerchopf
wo säge: «alleini wird dä winter huereläng.
»
I idiot I ha gmeint I heig niemer nötig
so oder so ersch rächt ke frou
wo sech ufdrängt wenn I wett alleini sy
jitz wär I froh sie drängti sich mir uuf
I la se gah
bhüet se dr himmel
egal wo sie isch
weisch
sie cha sueche wo sie wott
aber e maa wie mi fingt sie nid
wenn I's morn schaffe de fahren I a flugplatz
& warte dert bis dass sie wieder chunnt
we sie würd schtärbe de nähmt I mir gloub
ds läbe
& liess mi begrabe i ihrem grab
