Moonsorrow

Unohduksen Lapsi

Moonsorrow


Katkennut terä kädessäni, 
verivana rinnallani. 
Vain tyhjä huotra maahan tallattuna 
seuraa kun lähden taas. 

On vihollinen kaadettu, 
voittamaton voitettu. 
Veistettyä lihaani pelko jäytää. 

Tuo viima hyytävä 
nimeäni kuljettaa. 
Punainen veri piirtää 
merkin maahan routaiseen. 

Vuoren rinnettä 
huurre kapuaa. 
Kuin hetkeään odottaen 
laelle kotka vain jää. 

Taas vaihtaa tuuli suuntaa, 
se vainajia syleilee ja kivet murentaa. 

On metsä autio 
ja pilvet paenneet. 
Katson henki höyryten 
kun kaikki hiljalleen jäätyy. 

Vain viima hyytävä 
nimeäni kuljettaa. 
Lopulta tiedän sen 
mitä tulin täyttämään. 

Vuoren rinnettä 
taivas kuristaa. 
Pelotta tarkkailee hän 
jonka siivet vielä kantavat. 

Yksin tuulta vastassa 
seisoo orpo taistojen. 
Siintää metsä keihäiden 
rannassa taivaan punaisen. 

Se raivo lailla ukkosen 
silpoo rivit nöyrtyvien. 
Sudet talosta kuoleman 
suovat henkäyksen viimeisen. 

Yksin tuulta vastassa 
on lapsi tuon teurastuksen. 

Ei vanhus sano sanaakaan, 
vain haaskalinnut taivaalla tarinansa tuntevat. 

Multaan hautaan kappaleet 
raudan väsymättömän. 
Matkan lopussa ei jäljelle jää mitään. 

Vielä viima hyytävä 
lauluani kuljettaa. 
Merkki routaisessa maassa 
aikaan katoaa. 

Vuoren rinnettä 
huurre kapuaa. 
Kuin hetkeään odottaen 
laelle kotka vain jää. 

Siivet revitty mutta kynnet valmiina 
loppunsa kohtaamaan. 

Sodan maailmaa 
pimeys kuristaa. 
Pelotta tarkkailee hän 
jonka silmät vielä näkevät.

Uma espada quebrada em minha mão,
Um rastro de sangue em meu tórax.
Há pouco uma bainha vazia pisoteou ao chão
Siga como parto novamente eu.

O inimigo foi matado,
O invencível derrotou.
Um medo está roendo minha carne áspera e cortada.

O vento penetrante frio
Meu nome é levado.
O sangue de tão vermelho, faz
Uma marca no chão congelado.

E geada está escalando
O lado da montanha.
Como se esperando seu tempo para vir
Uma águia solitária fica I'móvel.

O vento está mudando novamente,
Abraçando os mortos e corroendo o que é pedra.

Os bosques estão calados
E as nuvens têm sido.
Pelo vapor de minha respiração
Tudo que eu vejo está virando gelo.

Há pouco o vento penetrante frio
Meu nome é levado.
E então fica claro
O que separa aqui é meu.

E céu está estrangulando
O lado da montanha.
Sem medo nos olhos dele
Um com asas está assistindo.

Só contra o vento
O órfão de campo de batalha agora postos.
A floresta de lanças está crescendo
No skyshore vermelho.

Aquela raiva como temporal
Lágrimas as linhas humilhando.
Lobos da casa de morte
Agora conceda a respiração final.

Só contra o vento
A criança de matança agora postos.

Não, o homem velho não fala nenhuma palavra
E só os urubus podem contar o conto dele.

Fincados na terra
Os fragmentos de ferro incansável.
Ao fim da viagem nada é permanecer.

Ainda o vento penetrante frio
Meu nome é levado.
A marca no chão congelado
Desaparecera em tempo.

E geada está escalando
O lado da montanha.
Como se esperando seu tempo para vir
Uma águia solitária fica I'móvel.

Asas deles são rasgadas mas garras estão prontas
Enfrentar o que poderia ser o fim.

E escuridão está estrangulando
O mundo de guerra.
Sem medo nos olhos dele
O um com visão está assistindo.