(Yeah!)
เช่นฤดูที่สายลมแสนเยือกเย็นพัดมา
หยุดเวลาให้นิ่งสนิทเรื่อยมา
ถึงความเหงาที่สายลมเย็นพัดมาทุกครา
กลายเป็นความมืดมิดกลืนกินเรื่อยมา
(จงสิ้นพังทลาย)
พอเสียทีกับฤดูกาลที่ยังไม่ผ่านพ้นไป
(จงทําให้มลาย)
ดังแผลเป็นที่ไม่อาจจะเยียวยารักษาให้จางหายได้
วอนเปลวไฟจงลุกโชน จงทำลาย
จงเผาล้างทุกหยาดน้ำตาให้ฉันได้ฟื้นขึ้นมา
ให้ฉันได้ฟื้นอีกคราดังวสันต์ฤดูหวนคืน
สายลมแผ่วพัดมาปกคลุมใจ
ดังหิมะโถมใส่ไร้ซึ่งที่พักพิง
เมื่ออรุณรุ่งฟ้าโปรดแผดเผาความหนาวละลายหายไป, ooh-ooh-ooh
(จงลุกโชนขึ้นมา)
火 (เผาทำลาย เผาทำลาย)
花 (ตื่นซะเจ้าบุปผา)
火 (เผาทำลาย เผาทำลาย)
花 (ตื่นชะเจ้าบุปผา)
Como se o inverno estivesse ainda mais frio
E o tempo tivesse parado completamente
Uma brisa gelada que sopra sem cessar
Uma escuridão profunda como um abismo
(Irei destruir)
Essa dor daquele que foi o inverno mais longo
(Irei apagar)
As cicatrizes que me lembram do abismo que tomou meu coração
Vou deixar a chama arder no meu coração
E queimar cada momento de dor e lágrimas que vivi
Quero apagar o passado doloroso, quero esquecer tudo isso
E reviver a primavera que perdi
A neve branca cobre todo o meu coração
E o vento que sopra o tornou gelado
Quero que, quando o Sol aparecer novamente
Possa levar todo esse frio para longe, uh
(Deixe a fogueira queimar)
Fogo
(Queime tudo, queime tudo)
Fogo
(E deixe que floresçam as belas flores)
Fogo
(Queime tudo, queime tudo)
Fogo
(E deixe que floresçam as belas flores)
