Tu staje malata e cante, tu staje murenno e cante... Só' nove juorne, nove, ca chiove...chiove...chiove... E se fa fredda ll'aria, e se fa cupo 'o cielo, e tu, dint'a stu ggelo, tu sola, cante e muore... Chi si'? Tu si' 'a canaria... Chi si'? Tu si' ll'Ammore... Tu si' ll'Ammore, ca pure quanno more, canta canzone nove... Giesù, ma comme chiove! Tu, comm'a na Madonna, cante na ninna-nonna pe' n'angiulillo 'ncroce, ca vò' sentí 'sta voce, 'sta voce sulitaria ca, dint''a notte, canta... E tu, comm'a na Santa, tu sola sola, muore... Chi si'? Tu si' 'a canaria! chi si'? Tu si' ll'Ammore... Tu si' ll'Ammore, ca, pure quanno more, canta canzone nove!... Giesù, ma comme chiove! Tu estás doente e cantas, tu estás morrendo e cantas. Há nove dias, nove, que chove, chove, chove. E torna-se frio o ar, e torna-se escuro o céu, e tu, com este gelo, tu sozinha, cantas e morres. Quem és? Tu és a Canária. Quem és? Tu és o Amor. Tu és o Amor, que também quando morre, canta as canções novas. Jesus, mas como chove! Tu, como uma Nossa Senhora, cantas uma nana-nana para um anjozinho em cruz que quer ouvir esta voz. Esta voz solitária que na noite canta. E tu, como uma Santa, tu sozinha, cantas e morres. Quem és? Tu és a Canária. Quem és? Tu és o Amor. Tu és o Amor, que também quando morre, canta as canções novas. Jesus, mas como chove!