Verlangen naar voorjaar
Een heel klein beetje groen aan vroege struiken
Verdwaalde lammetjes
Regen en natte sneeuw
De wind snijdt
Er wordt veel gestorven
De houten wagen met de twee trekpaarden staat startklaar
Grootmoeders en grootvaders houden het voor gezien
Het zijn hun sterftijden
Het vroege voorjaar en het najaar
Overgangstijden waar ze net niet doorheen komen
Het drama om deze doden is klein
Er wordt weinig gehuild
De kisten zijn van eenvoudig hout
Net als de pasgeboren kinderen worden de doden bekeken
Bewonderd in hun witte doodshemd met hun opgebonden kin
Stram en onverschillig liggen ze daar
Het zit erop
De kamer is schemerig door bijna dichte luiken
Buren maken het sterfhuis schoon
Ze zetten koffie en gaan rond met koek
De naaste familie zit op rechte stoelen en ontvangt zonder te spreken
Nieuwe bezoekers bekijken om beurten de dode
Terug uit de sterfkamer nemen ze zwijgend plaats in de kring
Drinken hun koffie en eten hun koek
De stilte is niet beklemmend
Ieder herdenkt zijn eigen doden
De doden zwijgen, dus is er niets te zeggen
Af en toe wordt er geglimlacht om een kind dat de stilte doorbreekt
Soms zijn er dan ineens tranen die haastig worden weggeveegd, met kleine witte zakdoeken
De mannen sluiten de kist in het bijzijn van de vrouwen
Schuifelend dragen ze hem naar de kar met de trekpaarden, die klaarstaat voor het huis
De weg naar het kerkhof is de meesten vertrouwd
Rechtsaf de dorpsstraat in, dan weer linksaf langs de schilder en tussen de boerderijen door
Een zwarte rups kronkelt door nog kale velden
Dof en bijna ritmisch zijn de zondagse schoenen
De zwaarste klok luidt
Op het kerkhof de vochtige aarde van het verse gat
Langs dikke touwen schuurt de kist omlaag
Het duurt lang, dat zakken
Gemurmel van gebeden
De zon die even doorkomt. Een enkele vogel. Stof tot stof
Op de terugweg is de stoet een stuk sneller. Vluchtend voor de dood gaat de pas erin
Toen boer Harmsen werd weggebracht reden de kinderen mee op de kar
Ze mochten ook altijd bij hem op de tractor. Ze zaten om de kist heen
Zijn kleinzoon er zelfs bovenop
Dat had hij zo gewild
