En kaĝo kaŭras la orangutango.
Por li skeleta arbostump' figuras
la praarbaron, kaj anstataŭ mango
duonoranĝo sur la ter' malpuras.
Tra ŝnur' li grimpas kvazaŭ tra lianoj.
Anstataŭ branĉoj fera krad' aĵuras.
Ho, arba virtuozo, viaj manoj
kvarope svingas la elastan korpon,
kiu en ĉiuj nervoj kaj organoj
spegulas min, mokante mian turpon.
Mi, homo, frato via laŭ la sango,
envias vian flugfacilan kurbon
kaj vian formadapton, ho orango.
Na jaula se agacha o orangotango
Para ele, um toco de árvore representa
Uma floresta nativa e em vez de uma manga
Meia laranja suja sobre a terra
Por uma corda, ele escala como se por cipós
Em vez de galhos, grades de ferro se entrelaçam
Oh, virtuoso das árvores, suas mãos
A quatro balançam o corpo elástico
Que em todos os nervos e órgãos
Me reflete, zombando da minha feiura
Eu, homem, irmão seu pelo sangue
Invejo sua curva leve como o voo
E sua adaptação de forma, oh, orangotango
