Zondagmiddag, in 't zwart
Gaan ze samen door de regen
Langs vanouds bekende wegen
Onverbiddelijk van start
Naar 't kerkhof, keer op keer
Eerst een bosje bloemen kopen
En de mensen die daar lopen
Zeggen: "Kijk, daar gaan ze weer"
Hij bezoekt z'n eerste vrouw
Die was nooit zo best in orde
Ze is niet al te oud geworden
En hij denkt: Daar lig je nou
Zij bezoekt haar eerste man
Die werd eensklaps overreden
Daaraan is-ie overleden
En ze denkt: Daar lig je, Jan
Zij bezoekt haar eerste man
En ze mompelt zacht: "Verdomme
Jan, je gaf geen donder om me
Wat ik je nooit vergeven kan"
Hij bezoekt z'n eerste vrouw
En hij praat met 't verleden
"Ik rust eindelijk in vrede
Nou ik niet meer slaap naast jou"
En daar gaan ze met z'n bei
Handen vast ineengevlochten
Naar hun bijna uitverkochte
Voorraad dagen, hij en zij -
Samen, samen, eindelijk safe
Rustig, rustig passagieren
Zondag is er om te vieren
Dat er nog iets overbleef.
