Een vaas vol dode bloemen herinnert nog aan
jou. Een notitie in jouw handschrift, die
op de Gouden Gids staat. Een witte klok in
marmer, die ik zelf nooit had gekocht, en
een poster van Picasso op het toilet.
En de leegte in mijn hart, en het malen van
mijn hoofd: het herinnert mij de hele dag
aan jou, herinnert mij de hele dag aan jou.
Als de telefoon gaat en iemand vraagt naar
jou, als ik bij de post geen brief van
maar wel voor jou vind. Als ik uit gewoonte
thee voor twee man heb gezet, lijkt het net
of ik niet kan en mag vergeten... Want de
leegte in mijn hart en het malen van mijn
hoofd: het herinnert mij de hele dag aan
jou, herinnert mij de hele dag aan jou.
Jouw zielerust bevordert de mijne niet. Was
elke kus van liefde dan voor niets? Waarom
ben jij ook van mij weggegaan op deze
manier? Het herinnert mij de hele dag aan
jou, herinnert mij de hele dag aan jou.
De vaas met dode bloemen heb ik bij de
straat gezet, de rest zal hoogst
waarschijnlijk met de jaren slijten.
Maar niet de leegte in mijn hart.
