Hinos de Países

Hino das Ilhas Feroé

Hinos de Países


Mítt Alfagra land 
Tú alfagra land mítt, mín dýrasta ogn! 
á vetri so randhvítt, á sumri við logn, 
tú tekur meg at tær so tætt í tín favn. 
Tit oyggjar so mætar, Gud signi tað navn, 
sum menn tykkum góvu, tá teir tykkum sóu. 
Ja, Gud signi Føroyar, mítt land! 

Hin roðin, sum skínur á sumri í líð, 
hin ódnin, sum týnir mangt lív vetrartíð, 
og myrkrið, sum fjalir mær bjartasta mál, 
og ljósið, sum spælir mær sigur í sál: 
alt streingir, ið tóna, sum vága og vóna, 
at eg verji Føroyar, mítt land. 

Eg nígi tí niður í bøn til tín, Gud: 
Hin heilagi friður mær falli í lut! 
Lat sál mína tváa sær í tíni dýrd! 
So torir hon vága - av Gudi væl skírd - 
at bera tað merkið, sum eyðkennir verkið, 
ið varðveitir Føroyar, mítt land!

Minha terra, a mais linda, mais querida das possessões, 
Atrais-me a vós, abraçando-me de perto; 
Calmaria no Verão, de neve coberta no Inverno, 
Ilhas magníficas, por Deus chamadas de Queridas. 
O nome que os homens lhes deram quando as descobriram, 
Oh, Deus vos abençoe, minha terra, Feroés. 

Clarão brilhante, que no verão torna os cumes das montanhas tão belos; 
Áspera tempestade que no Inverno desespera os homens; 
Ó vida a tomar a tempestade, ó conquista da alma, 
todos fazendo doce música que une o todo. 
Cada um esperando e confiando, inspirando-nos a todos, 
Para vos guardar, ó Feroés, minha terra. 

Eis que então, ajoelho-me perante vós, Deus, em oração, 
Possa o meu quinhão ter paz, e vós poupar-me, 
A minha alma pura; em glória; peço que abençoes, 
Quando levanto o estandarte e enfrento a adversidade. 
O sinal do meu trabalho, possa ser erguido, 
Para vos guardar, ó Feroés, minha terra.