Mín dýrmæta tið Hvar fer hon og hví Droymandi mong og long ein løta leið Tann áin, ið rann Har jarðklettin fann Máaði burtur túsund ára skeið Undir aldarjørð Hugahellan hørð Sum við Beinisvørð Mín hugur hellan var Barda bergið frítt Brýtur brimið hvítt Tekur tíðin sítt Eitt heljareyga sær Stjørnur standa hátt Eina øld uttan egna megi og mátt Øll ókomin ár Hvørt farið eitt vár Upphavs og enda gáta gerst mar greið Um hvarv hvørvisjón Og sveik meg øll vón Hugurin sær í heljareygað seig Stjørnur falla brátt Og í kvøld stígur lagnan um mína gátt Meu precioso tempo Para onde ele vai e por quê Sonhando muito e muito tempo passou O rio correu Encontrei uma rocha lá Corroída por um milênio Sob o solo das eras O duro alicerce de minha mente Como em Beinisvørð Minha mente era a rocha A pancada descobre o penhasco A ressaca branca quebra O tempo toma o que é seu Um Olho de Hel (Olho do Inferno) vê As estrelas estão altas Por uma era, sem força própria e poder Todos os anos sem resposta Todas primaveras passadas O enigma do começo e do fim é claro para mim Se a visão desapareceu E toda a esperança me traiu O espírito afundou no Olho de Hel (Olho do Inferno) As estrelas caem de repente E essa noite os passos do destino sobre minha soleira