Er is een man laatst doodgegaan
Die nog geen dag van zijn bestaan
Tevreden was maar dat begreep hij pas
Toen er geen weg terug meer was.
Vlak voor zijn dood pas kreeg hij spijt
Van zoveel angst, verloren tijd
En hij vertelde mij over de hel die hij
Zijn leven lang had meegemaakt.
Hij was nooit verliefd geweest
Zelden verwonderd.
Hij had nooit gegokt
Dus hij was ook nooit bedonderd.
Om ergens te komen
Had hij lopen moeten leren
Maar om iets te bereiken
Leerde hij marcheren.
Hij is iets geworden
Wat hij eigenlijk niet wilde.
Zijn wereld verstilde
Geen diepgang, geen top.
Anderen huilden dansten en lachten
Maar hij stond te wachten
En hij wist niet waarop.
Omdat het zo uitkwam
Is hij ook maar gaan trouwen
Maar hij bleef dromen over vrouwen
Die hij nooit heeft gekust.
Hij zette zich af
Tegen zwervers en helden
Maar dat gaf hem zelden
Ook maar een ogenblik rust.
En tegen zijn angst
Hielp niet één obligatie
Geen polis, geen aandeel
Geen bank dacht meer mee.
En aan het eind
Bij zijn crematie
Waaide zijn rook zelfs nog
Met alle winden mee.
Er is een man laatst doodgegaan
Die nog geen dag van zijn bestaan
Tevreden was maar dat begreep hij pas
Toen er geen weg terug meer was.
