Jehan werd geboren as d'n tweede zoon van Hannes Bar en Stien van Santvoort van Cafe De Linde. Hannes werkte bij Philips in de Tuinen en Stien bestierde 't cafe waor ook Fanfare 'De Vooruitgang' repeteerde En 't was daor da Jehan z'n liefde ontdekte vur D'n bugel, schoonste instrument van allemol En as-ie dan z'n laang noten aan't blaozen was Um te oefene vur de repetitie, en vur d'un Amezuur, dan stond Januske Smeulders, d'n Dirigent, buiten te luisteren en dan zee-t-ie: "Heurt toch 's, wa 'ne schonen toon da Jehan hee" Toen Jehan in dienst moest, ha-t-ie al 'n wapen: Zijnen bugel. En zo kwam-ie in 't muziekcorps Van 't 21e Regiment infanterie. En wa deden die : Die bliezen arbeidsvitaminen vur de soldaten die Met de schup bezig waren aan de loopgraven Toen 't muziekcorps 'n groot tournee dur Nederland zou gaon maken, waor Jehan z'n Eigen zeer op verheugde, brak d'n oorlog uit: 10 Mei 1940. Vurlopig geen tournee en vurlopig Was 't uit mee de muziek Mer nao d'n oorlog, toen trouwde Jehan eindelijk Mee Marietje Habraken. Zij in d're zelfgemaakten Trouwjapon, hij in zijne slipjas en Hij maakte vur haar 'n bruidsboeket mee stephanothis Ze kregen zes kiendjes, en ik ben d'n oudste Onze vader en ik, we waren 't over verschillende Dingen nie zo eens. Mer over een ding toch wel: De liefde vur d'n bugel, 't schoonste instrument Van allemoal. Alhoewel ik da natuurlijk mer Moeilijk toe kon geven in mijne puberteit Mer toch was er altijd weer da stom kiepevel as Fanfare 'De Vooruitgang' dur de stroaten trok Onze vader en ons moeder, die werkten hard Onze vader werkte in de tuinen vur mensen Die 't konden betalen, en 's aovonds dan Maakte-n-ie tuinontwerpen Ik zie nog de grote vellen kalkpapier vur me Waorop-ie de beum tekende as zwevende gruun Ingekleurde wolken op lichtgruun gestippeld Gras. En 's anderendaags, dan ging-ie mee D'n bakfiets weg om die wolken in de grond te zetten Mer 's zondags, 's zondags dan kwam zijne Bugel uit de koffer en dan blies-ie z'n laaang Noten um te oefenen vur de repetitie en vur D'n amezuur, want fanfare 'De Vooruitgang' Ging op concours. En as ze dan terugkwamen Van zo'n concours, mee 'n uurste prijs mee Promotie of toch op z'n minst 'n goei tweede prijs Dan maakten ze, in lichtelijk beschonken toestand Een muzikale wandeling dur 't dorp Veurop liep dan Jan Schuts: Dur de week melkboer, 's zondags tambourmaitre En Jan Schuts, die gooide zijne stok mee De zilveren knop nergens zo hoog de lucht in as Krek bij ons vur de deur. En terwijl 'ie 'm opving Gaf-ie ons klein mannen 'ne vette knipoog Jan Schuts groots, onze vader groots en ikke Nog altijd... groots