Erik Van Neygen

Pandora

Erik Van Neygen


Zoveel geheimen verloren
Zoveel verdriet niet gezien
Tranen die niemand behoren
Vergeten kan ik zomaar niet
Wat ik beleef in mijn dromen
Wat zomaar even kan zijn
Om dan van jou
Los te komen
Heel even vergeet ik de pijn

Pandora heb ik nooit gekend
Damascus heb ik nooit gezien
Maar waar jouw hart zich verbergt
Kom ik wel achter misschien

De regen druppelt heel zacht
Ik wil gewoon bij je zijn
Zo ben ik op zoek deze nacht
Naar het vuur maar de vlam wordt zo klein
En het verlangen naar jou
Maakt me waanzinnig, telkens weer
Om dan mijn hoofd te verliezen
Door jou, keer op keer

Pandora heb ik nooit gekend
Damascus heb ik nooit gezien
Maar waar jouw hart zich verbergt
Kom ik wel achter misschien
Voor al dit liefdesverdriet
is deze wereld veel te klein
De vrijheid die jij niet meer ziet
Belet je jezelf te zijn

En het gevoel
Achtervolgt me steeds weer
Wat ik bedoel
Voel ik meer en meer
Dat één blik van jou
Me nooit meer loslaat
En ik van je hou
Zo geschreven staat

Pandora heb ik nooit gekend
Damascus heb ik nooit gezien
Maar waar jouw hart zich verbergt
Kom ik wel achter misschien