Maidin is tús an lae Is fágaim mo bhaile Tá mo chroíse go brón Is fad ar shiúl m'óige Oíche is mé liom féin Spéartha dubh go domhain, a choích Ag cuimhneach ar laethanta a bhí Gan ghá agus gan ghruaim Eistim leis an ghaoth Uaigneas mór, go deo, a choích Deireadh an turas mór Táim brónach, buartha 's briste I mo dhiaidh nach mbeidh níos mó Ach, tá sé i ndán dúinn, a pháistí Is fada anois an lá A d'fhág mé mo bhaile Níl áthas i mo chroí Níl ann ach an marbh. Manhã e o dia está começando E eu deixo minha casa. Meu coração está quebrando. E minha juventude passou faz tempo. Noite e estou sozinha. Céus escuros profundamente intermináveis. Recordando os dias que eram Sem adversidade e sem tristeza. Eu ouço o vento Grande solidão, interminável, para sempre. O final da longa jornada. Estou triste, pesarosa e abatida. Após eu, não haverá mais ninguém (do meu tipo) Mas, é nosso destino, criança. O dia passou faz tempo Quando deixei minha casa. Não há esperança em meu coração. Há apenas morte.