Ŝi estas bela brunulin´
Duone fiŝo, duone virin´
Longaj haroj, nigraj kiel karbo
Patrin´ de l´ akvo, oni nomas ŝin
Iara estas ŝia nom´
Reĝino de la river´
Eniras orelojn mortiga kant´
Vi ne aŭdu ĝin!
Vi ŝtopu orelojn kaj fermu okulojn
Perfido de l´ sento
(refreno) Ŝia kantado ravas virojn kiuj aŭdas ŝin
Ŝia beleco blindigas
Ili sekvas sirenon al profundeco
Kaj de tie ne revenas
Sub la plenlun´ Iara aperas por hipnotigi
Ĉarmega kant´, alvoko al la mort´
Droniga pasio
Je la nokto vi ne iru al la riverbordo
Ŝi allogas kun bela voĉo
Droniga pasio
