Ufamy œwiatu a on nam jakby mniej Ufamy œwiatu, jak p¹ki kwiatów, gdy jesieñ jeszcze hen Ty idziesz œwiecie w œwiat i nie ogl¹dasz siê Ja œwiata poza tob¹ nie widzê Najtrudniej kochaæ mniej Im dalej nam œwiecie do siebie, tym nam i mniej têskno Za ka¿dy gram manny niebieskiej p³acê s³ona rzek¹ Za ka¿dy gram