Eenzaam in het woud dwalend
Verlaten ruine bij nacht
Mijn wanhoopsgeschrij draagt ver
Over kille bossen in het licht van de bleke maan
Een vervloeking vol deernis, afschuw en ellende
Mijn last is voorwaar ondragelijk
Tragedieen openbaren zich vanacht
De Hellepoorten gaan open voor mij
De knokige hand van Magere Hein rust op mijn ziel
Duivel! Ontvang mij!
Somberheid en zelfkwelling nemen een steeds hogere vlught
Zie, wereld, hoe ziek ik ben
Er is slechts een uitweg voor mij
Dit gehate leven zal na deze nacht niet meer zijn
Geen zonlicht zal mijn netvlies beroeren
Geen mens zal mijn walging meer forseren
Beeindig nu dit uitzichtloos bestaan
Staak nu mijn doelloos dwalen
IJzig staal open mijn huid
Ontketen mijn bloed in een onstelpbare wond
Ik ontken met kracht de gift van de dwaze god
Ik lijd
Ik heb pijn
Alles wordt zwart
