Jantje wou zo graag gaan spelen
Maar hij durfde niet te gaan
Met zijn voetbal in zijn handjes
Bleef hij bij het ziekbed staan
Koortsig waren moeders lippen
Ach wat hijgde moeders borst
En hij hoorde haar toen fluisteren
Jantje, moeder heeft zo'n dorst
En buiten riepen zijn vriendjes
Jantje kom nu toch gauw
Dan gaan we fijn samen spelen
Met die voetbal van jou
Met de tranen in zijn ogen
Nam hij toen zijn voetbal mee
En verkocht die voor een gulden
Aan de jongen van benee
Nu kon hij wat lekkers kopen
Voor zijn allerliefste schat
De allermooiste blauwe druiven
Die de groentewinkel had
En buiten riepen zijn vriendjes
Jantje kom nu toch gauw
Dan gaan we fijn samen spelen
Met die voetbal van jou
Buiten adem kwam klein Jantje
Met de druiven in zijn hand
In de armelijke kamer
Bij het schamelijke ledikantje
Moesje, riep hij toen heel zachtjes
Moesje kijk me toch eens aan
Maar zijn moedertje die keek niet
Zij was heel stil heen gegaan
En buiten riepen zijn vriendjes
Jantje kom nu toch gauw
Dan gaan we fijn samen spelen
Met die voetbal van jou
