Zij heeft haar zonen in de krijg verloren
Zij haat de roden nu, die ziet ze overal
Zij wonen in haar huis, onder de vloeren
Zij voelt hoe ze haar dagelijks beloeren
O mensen, is dit niet een naar geval
refrain:
Zij hebben haar haar hart geroofd
Haar lichaam leeg en ook haar hoofd
Zij slaapt met stenen in haar bed
Zij hebben haar haar hart geroofd
Haar lichaam leeg en ook haar hoofd
Zij slaapt met stenen in haar bed
En als ze opstaat is ze als dood
De roden komen binnen, in brood verborgen
En in de nacht, zij richten op haar knie een straal
Zodat die rood en pijnlijk op gaat zwellen
Terwijl haar buik, haar rug, haar hand vervellen
O mensen, is dit niet een naar verhaal
refrain
Een prooi der roden verliest zij alle zinnen
Soldatenmoeder was zij, nu een lichtekooi
Als Amerikaanse moet ze nu wel haten
Maar geeft zich toch aan de Vietkongsoldaten
O mensen, dit deden de rooien uit Hannoi
refrain
