Cando penso neses fillos
que tes polo mundo adiante
como escravos traballando
sin ter o calor de naide e
morrendo de soidade
Galicia...
ti eres nosa nai,
abre as entranas,
amamanta os teus fillos,
non os deixes marchar!
Vanse polo mundo adiante
sufrindo mil calamidades
Non lles importa traballar
Non lles importa padecer
por manter
os seus fogares
Galicia...
por que nos deches a vida,
se sabes que todo é morriña ao estar lonxe de ti?
Míraios Nosa Nai, que vida levan
sempre lonxa da Terra,
terra nosa meiga
Para ganarse a vida van a donde sea
anque por dentro dollalle deixa-la Terra
Van un ano tras outro
non lle importa nin a edade
soio importa unha cousa:
que os fillos non sufran o que sufriron eles
Galicia...
xa os teus fillos van cansos
de tanto polo mundo andar
é hora xa de deixar
que volvan ao seu lar
Míraios Nosa Nai, que vida levan
sempre lonxa da Terra,
terra nosa meiga
Para ganarse a vida van a donde sea
anque por dentro dollalle deixa-la Terra
Galicia...
sendo tan fértil e fermosa
por que consites Nai Nosa,
que téñamos que marchar?
