Xerión

O Espírito da Fraga

Xerión


A lúa sobre fraga 
Teas alumeando o cadáver 
Os escuros ouveos dos lobos 
A súa presencia a través da habitación 
Mentres observamos o cadalsito 
A néboa entre as árbores 
Chuvia de tristes bágoas 
Os mouchos ollando as sombras 
Sangue paralizado polo medo 
Porque ninguén desexa morrer... (pobres) 
Alguén susurra... a alma cruza os círculos 
Alá ao lonxe, soa música de funeral 
Seres milenarios ollan a escura aflicción 
Prisión inerte, enfeitizante frialdade 
Retorna á terra 
O Reino da Inmortalidade 
A túa memoria olvidada 
Eles a adornarán con flores 
O teu sono rematou 
E o teu espírito vaga polos camiños 
Do meu recordo 
Ti, o derradeiro 
Agora, voa ó descoñecido