Vou máis alá do corporal,
Dun ideal, da feminidade,
Dunha opresión, dunha exclusión,
da integración, da nosa sociedade.
Fuxir do mal que lle tocou
As nais de toda a humanidade,
Ver máis alá do servicial,
Do home, dos fillos e fogar, porque
A cousa está en aspirar,
En alcanzar as liberdades,
Hay mil razóns, tes me que creer
Teño capacidades,
A nosa luz alumeará,
Unha xeración en igualdades,
Non vou cesar en atopar,
o meu lugar con dignidade.
Nós non vivimos nun segundo plano,
Ninguén dixo nunca que isto fose doado,
Non queda ó noso esforzo en vano
Tódalas mulleres podemos logralo.
Nós non vivimos nun segundo plano,
Ninguén dixo nunca que isto fose doado,
Non queda ó noso esforzo en vano
Tódalas mulleres podemos logralo.
Tempos de muller, non ó esquezas....
Vou embarcar con ilusións, por intuicións
Camiño da verdade.
Falar de pé, sen dubidar, non vou tremer,
Nen ter inseguridades.
Non esquezer nunca quen sou,
A miña personalidade.
A miña voz non vai calar,
O ouvir a tua hostilidade.
A forza esta nas nosas mans,
Só cunha pouca de vontade.
Se niso crees tes que actuar,
Para sermos unha unidade.
Non agardar para cambiar,
Non creas ter debilidade.
Tempos de paz, como muller,
As mesmas oportunidades.
Nós non vivimos nun segundo plano,
Ninguén dixo nunca que isto fose doado,
Non queda o noso esforzo en vano,
Tódalas mulleres podemos logralo.
Nós non vivimos nun segundo plano,
Ninguén dixo nunca que isto fose doado,
Non queda ó noso esforzo en vano
Tódalas mulleres podemos logralo.
Tempos de muller, non ó esquezas....
