það hefur tóm augu
drekkandi ódáinsveigar
veitandi sýnir
óhugnaðurinn, fegurðin allt þetta gall
kjaftur þessi gleypir allt
öllum sökkt er ofan í svaðið
ormétnir líkamar engjast um
hér er vaðið er í gegnum öskuna
klökkar eru hendurnar
líkkistur neglurnar
engin handfesta finnst í kórónu keisarans
finn ég á þessari stundu hvernig grafir okkar snertast
hin dýrslega viska
rekur í sundur sálir og magnar upp sáluhliðin
helblóm spretta í augnatóftum þess
í höfði skepnunnar eru svartir salir
niðamyrkir gígar
ærandi víddir þjáninga
óteljandi
það rís úr hafinu
eins og krabbamein
jarðarfararsálmur sem er leikinn á innyfli
sultarhljóð sem fyllir himindjúpin
án hugsunar
þungt gnæfir þessi draummynd yfir alheimnum
sem skinnhvítt rekald
í hvítlogandi flæðarmáli stjarnanna
andað inn sem myrkri
dragsúg tómleikans
sálnahirðir úr fjólubláum reyk
sem með heljargreipum sínum fer um helgidóminn
bakvið dánargrímu
undir flogaveikum básunuþyt
sannleikans eilífa djúp
þar er bæli dýrsins
vitfirring kæfð í reyk
frýs blóðþyrst hjartað
opnast dauðans gin
hungurvofunnar slóð
hún er kviðrist og köld
hér hægist andardráttur
sést frosin mánamóða
þúsund stjörnur loga
undir dökku kufli
skarlatshjúp
umlykur dauðans myrkur
enni þess markað máttugum rúnum
gullnir hlekkir glitra
fannhvítir faðmar vinda tannhjólin
sligast undan klukknanna þunga hljóm
beinanna klið
tungan er hljóð
starir út í tómið og umritar ósagðar reglur
slæðingur þessi sameinast óminnishegranum
hugdettur um að vakna upp frá martröðinni
hugmyndir um tilveru innan holds
rifnar í sundur af hröfnum
formlaust
svífur sjálfið yfir vötnunum
ferðast út úr helli ofskynjanna
fyrst sem seiður
út í gegnum gimsteinalagt höfuðið
úr munni þess sem biturt tvíeggjað sverð
með sex vængi alsetta augum
sem vitnisburður
sem sneiðir í sundur glerhafið
skilin á milli raunveruleika og martraða
lastmæling sem stígur upp úr undirdjúpum vímunnar
ferðast í gegnum víddir
frá holdi til spádómsorða sem kollvarpa hásætum
