Is' scho' guat, Mamma! Moch' da kane Surg'n, Mamma! 
Es is no heut' und no net murg'n,Mamma! 
I bin no do und no net furt, Mamma! 
Moch' da kane Surg'n! 
I wor a Bua mit sechzehn und i wass es no wie heit', 
a Motorradl, a Leich' daneb'n, und rund herum die Leut'. 
Des Bluat war auf der Stross'n und der Schreck wor in mein' Hirn, 
doch dann der Moment der Vernunft, 
die intellektuelle Niederkunft: 
I werd' nie Motorradl fohr'n, dabei kann i nur verlier'n. 
Is scho' guat, Mamma, moch' da kane Surg'n, Mamma, 
i bin no do und no ned furt, Mamma, 
es is no heit' und no ned murg'n, Mamma, 
moch' da kane Surg'n. 
Heut' bin i Mitte 30, und olles geht so schnöll, 
und noch wie vur gelingt's ma net, daß i mi verstöll. 
Zwar, manchmal interessiert mi plötzlich, wie der Dollar steht, 
doch glei' d'rauf der Moment der Vernunft, 
die intellektuelle Niederkunft: 
Wolfgang, geh, verstöll di net, gib's auf, sei net so bled! 
D'rum sog i da, is scho guat Mamma, 
moch' da kane Sorg'n, Mamma, 
i bin no do und no ned furt, Mamma, 
es is no heit' und no ned murg'n, Mamma, 
moch' da kane Surg'n, 
moch' da kane Surg'n!...