Tom: D
D
[Verse 1]
D
Als God den Heere de wereld schiep en Vader Adam tot leven riep,
D
hèt Ie in zeven dagen, zogezeid, heel de melkweg geplaveid;
D
met water en eerde geboetseerd, d'onmeuglijkste wezens gecreëerd,
D
nen mammoet in nen handomdraai en een bende mussen in ééne zwaai.
[Verse 2 (Niet Altijd Uitgevoerd)]
D
Een zwaan en een giraffe, langgenekt, een de serpenten eindloos uitgerekt,
D
't peerd en de koe dat was nog wel, maar, och God, dienen puit in zijn bloot vel;
D
den haring in't zout en de kabeljauw, pieren en mieren, de kraai en de pauw,
D
ezels en kwezels en nen kangoeroe, 't zwijn en den aap en de kaketoe.
[Verse 3]
D
Ie schiep, Ie schiep, Ie schiep ondeurdacht, zonder besef van wat ie had voortgebracht,
D
'n beer en de wolf in ééne wip, 'n os en den ezel met nen vingerknip;
D
Ie schiep berg en dal en 't zand en 't strand, 'n eik en den olm met nen tik van zijn hand,
D
de klaver en d'haver en nen druivetros, patatten en tomaten en 't gras en 't mos.
[Verse 4]
D
Ie schiep ook de lind' en den eglantier, Ie schiep op den deur voor zijn eigen plezier
D
krokodillen en padden en de leguaan, plankton en de kwallen in den oceaan;
D
't krioeld' in 't water en 't kroop over 't land, zonder orde of tucht zonder enigverband,
D
met duizenden waren ze van iedere soort, deur een fijn systeem plantte elk zich voort.
[Verse 5]
D
Maar 't kroop toch eind'lijk in God Zijnen bol, scheppen is niets maar den boel slaat op hol,
D
Ie gaf scherpe klauwen aan tijger en kat en schiep de microben in den bek van de rat;
D
de leeuw kreeg het lam, de snoek den bliek, 't wierd al opgevreten kreupel of ziek,
D
den haas altijd wakker en 't hert op de vlucht en altijd die kreten van angst in de lucht.
[Verse 6]
D
En dan komt de mens, verstandig en sterk, 't pronkstuk van God, de kroon op't werk,
D
ie berijdt het peerd en temt den hond, stapelt stenen, boort in de grond;
D
ie wriemelt en wroetelt, ie lapt en tapt, maakt ploegen en messen, ie kerft en ie kapt,
D
ie delft het goud en slijpt diamant en bouwt kathedralen met meesterhand.
[Verse 7]
D
Maar ie wrokt en grolt en is onvoldaan, durft zelfs zijn broer dood te slaan,
D
omdat zijn vreemd accent hem grieft en 't kleur van zijn vel hem nie belieft;
D
ach, God, 't is simplistisch voorgesteld, 'k hè van ons raketten nog niets verteld,
D
we zijn al lang g'evolueerd, God, ziet dat g'u verder goed amuseert ...
