Eigi hugðak orma At aldrlagi mínu Verðr mjök mörgu sinni ÞAts minnst varir sjálfan Nú munk nár af bragði Ok nær dýrum deyja Gnyðja mundu grísir Ef galtar hag vissi Mér er gnótt at grandi Grafa inn rönum sínum Ok harðliga hváta Hafa mik sogit, ormar Nú munk nár af bragði Ok nær dýrum deyja Eu nunca pensei que Uma cobra seria minha perdição Coisas frequentemente acontecem Do que se menos espera Os porquinhos guinchariam Se soubessem do estado do javali Do sofrimento que me submeteram Cobras cravam minha carne Me mordem ferozmente E me sugam Logo meu corpo Morrerá entre as bestas