"...ða com of more under misthleoþum
Grendel gongan, godes yrre bær..."
Heorot, hart van de mensheid
Kloppende etterbuil in het land van mijn ras
Hrothgar, dwalend in dwaasheid
Hoogmoedig uw daden en bitter als as
Ik spuw op uw harp en ik schijt op uw goud
Uw hal is verwarmd maar uw ziel is ijskoud
Bevredig uw god, schijnheilige mens,
Vul snel nog met zijn bloed uw sacrale pens
Want vannacht kom ik langs en dan is het te laat
En vannacht krijg jij angst en dan is het te laat
Want vannacht kom ik langs en dan is het te laat
En vannacht word jij bang en DAN IS HET TE LAAT!
"Wiht unhælo,
grim ond grædig, gearo sona wæs,
reoc ond reþe, ond on ræste genam
þritig þegna, þanon eft gewat
huðe hremig to ham faran,
mid þære wælfylle wica neosan."
Ik waar langs de grens van de menselijkheid
Wie hem overschrijdt staat bij mij in het krijt
De troon van mijn gouw is in modder gebouwd
En geen valse moraal heeft hem ooit aanschouwd
Waar wilgen waken met standvastigheid
Waar ik langs de grens van de menselijkheid
Waar doornen snijden met giftige nijd
Dwaal ik langs de grens van de menselijkheid
Welkom! Treed binnen in wat jij niet vat
Let toch niet op Broeder Rat en
Wen aan die grijpgrage tronken
Want de terugweg is reeds lang verzonken
Chaos is wat jij kennelijk vreest
In duisternis word jij heel bedeesd maar
Wandel toch mee in mijn rijk
En serveer de wormen uw lillend lijk!
"Ac se æglæca ehtende wæs,
deorc deaþscua, duguþe ond geogoþe,
seomade ond syrede, sinnihte heold
mistige moras. men ne cunnon
hwyder helrunan hwyrftum scriþað."
Maar van over de walvisweg en dwars door de nevel
Badend in vuil licht en devoot geprevel
Komt een ijdele man met een nog ijdeler kruis
Blaaskaak van Hygelac met een kop vol geruis
Verblind en verziekt, vol razernij
Een lappenpop gevuld met frustratie en nijd
Dra moeten wij gaan, dra zal jouw soort regeren
Mede zal vloeien en de ziel verteren
Maar het licht van jouw hal is niet eindeloos
En in het donker grijnzen beesten hun tanden bloot
Want kruisbeeld noch mens kan ons verbieden
De band met het land voor eeuwig te klieven
"...siððan hie sunnan leoht geseon ne meahton,
oðþe nipende niht ofer ealle,
scaduhelma gesceapu scriðan cwoman,
wan under wolcnum."
