Un oito de maio,
ás dez da mañá,
chegan ó camposanto
dous cadaleitos,
A chuvia e o vento
acompáñaos.
Dous homes esperan
para soterralos
A noite anterior,
unha fría habitación.
Ninguén da vila
ó velorio asistiu
Só a miseria
e a esperanza
acompañoulles,
ata que amenceu
Ninguén lles vai chorar
Ninguén lles porá flores.
Nun apartado
dúas cruces cravadas
sobre fondo branco,
dous números en negro.
Ó carón atópase
o luxo e as flores.
E unha lápida que prega,
ningún lugar está lonxe
Ninguén lles vai chorar
Ninguén lles porá flores.
