Norantzarik gabeko errepidean, ahaztu nahiean, hordituz malenkonian; nikotina bezain pozointsua zara dama krudel asegaitza. Ez gaitzazu honela abandonatu jeloskorrak garela kontutan hartu. Oso sutsu zabiltzala badakigu baina arren, dei ezazu ! Esnatzean, gauaren bakardadean; lokartzean, ametsen hatzaparretan. Maitasuna eguneroko bizitzan hondoratu zaigu ala ? Sosik ez dago antzerkiak betetzeko ez eta Laboa entzuteko baina prest gaude ilusioz bizitzeko ... etorkizunean sinisteko. Kalez kale, zure ferekan eskale; bi maitale, erortzea hemen gaude. Segika zuk gorputzean utzitako letaginen arrastoak.