En goldne Strahl dur d Muure sticht En Schlachtruef usem Nebel bricht Und plötzlich sind sie uf de Muure De Widerstand wird nöd lang duure Angriff uf Griifesee Hüt znacht waltet kei Gnade meh Kei Zürcher wird de Morge gseh Bluetmatt, en Liicheberg D Tuube ehreised still und d Schwerter füetered d Höll Bluetmatt, e Mordnacht voll Hass Und wenn d Klinge rueht, denn schreit s Feld nach Bluet Schand wird uf eusi Fiinde niederfahre und frässe wird sie ihri Chind Und nüt cha sie no vo ihrem Schicksal bewahre Drum wartets i ihrem Liid, bis de Tod sie mit sich nimmt Rot isch d Erde Im Dräck müend sie sterbe