de violist heet Rudi Raadloos
hij speelt de liedjes van weleer
hij is tachtig, zij handen beven
en zijn beenen willen niet meer
met brillantine hefft Rudi Raadloos
'restant van zijn haaren bijeengeplakt
ach wat jammer, ach wat jammer,
in de dertiger jaren
toen was hij de beste, die mooiste die je had
toen was hij 't idool van alle vrouwen
bovendien, de lievelingskunstartiest van
A.H. en E.B.
Rudi Raadloos, in de spotlight
terug in het brandpunt van de publiciteit
uit het ouwe mannenhuis weggehaald
door een slimme platenmatschappij
de charmante Jan Brutaal,
danst zijn dansje nog eenmaal
leidt zijn dame keurig net,
over 'glansende parket
en de violist speelt door
voor een diep ontroerd gehoor
hier en daar blinkt al een traan
en de dames snotteren spontaan
Rudi Raadloos speelt de tango
als een echte tovenaar
't ist een perfekte hartebreker
al raakt hij soms ook de verkeerde snaar
de charmante Jan Brutaal ... enz.
o dat ritme, dat verhit me
deze melodie, dit muzikaal genie
ah, dat kriebelt in je bloed
prezies, zoals een tango wezen moet.
