Udo Lindenberg

Mijn eerste groote Liefde

Udo Lindenberg


Mijn eerste grote liefde 
Je kunt echt niet geloven 
hoveel ik van je hield 
het was de eerste keer voor mij 
en het ging boven mijn verstand 
'k zat op een avond in m'n stamkroeg 
en zag je binnenkomen 
'k wist niet wat er gebeurde 
ik stond meteen in brand 
het was wel vreemd, 
ik raak nooit zo snel uit mijn evenwicht 
maar dit was een schoot in de roos 
het glas dat viel mij uit de hand 
en ik voelde me stoned 
een beneveld door jouw aanwezigheid 
en ik seinde je: s.o.s. 
'k raak verslaafd aan jou, prinses 
toen was het gebeurd 
we waren bezeten 
we konden niet meer slapen 
we konden niet meer eten 
alleen nog maar, stapelgek op elkaar 
dag en nacht samen, steeds bij mekaar 
en het was voor altijd 
totdat de dood erop volgt 
altijd, alle dagen, alle uren 
we geloofden het vast en was jij even weg 
dan was het al rijp voor ontwenningskuren 
en 'k weet noch hoe we samen vreeen 
in de auto op de achterbank 
ik overdekte je met kussen 
ik stond op springen onderhand 
en in een veelbelovend feest 
ben ik toen met jouw naar bed geweest 
het deed een heel klein beetje pijn 
maar't was goed, 
we voelden ons tevreden en fijn 
meisje: 
maar tegen angst voor and'ren 
waren wij niet bestand 
we werden gek van jaloezie 
en er was niets aan de hand 
je was zo bang voor ied're andere jongen 
en ik voor elke vrouw 
soms konden we elkaar vermoorden 
uit liefde, zo vreselijk benauwd 
toen was het uit 
en ik draaide door als een idioot 
ik huilde dagenlang 
en ging een heel klein beetje dood 
nu kom ik je toevallig weer tegen 
en zowaar, je bent niet meer alleen 
maar ik ben er ondertussen 
al weer aardig overheen 
'ick probeer met je te praten 
maar veel te zeggen weet je niet 
de Jan Klaassen aan je arm, trekt je mee, 
het zielig stuk verdriet 
je bent als een vreemde voor mij 
ik voel me verward en verdwaald 
't is net een heel oude film 
die nog een keer word herhaald 
een beetje weemoed, ik zie op jouw wang 
een krokodillentraan 
dat ik al stoned werd door jouw aanblik 
hoe heeft dat kunnen bestaan 
en om jouw had ik er bijna 
noch een einde an gemaakt 
met een doos pillen in mijn hand 
heb ich de heele nacht afgewacht 
en 't was maar goed, dat de moed 
mij in de schoenen zonk