Sor lekua utzirik gazte nintzelarik
Parisen sartu nintzen kuraiez beterik.
Plazerez gose eta buruan harturik
behar nuela alegera bizi
bortzetan geroztik
nigar egiten dit
Xiberua zuri.
Agur Xiberua,
bazter guzietako xokorik ederrena.
Agur sorlekua,
zuri ditut ene ametsik goxoenak.
Bihotzan erditik
bortzetan elki deitadazut hasperena.
Zu utzi geroztik
bizi naiz tristerik,
abandonaturik;
ez baita herririk,
Paris ez besterik,
zu bezelakorik.
Palazio ederretan gira alojatzen
eta segur goratikaire freska hartzen
gain behera so eginik baitzait iduritzen
Orhin gainean nizala agitzen
baina ez dira hemen
bazterrak berdatzen
txoriak kantatzen!
Agur Xiberua...
Ametsa, lagun nazak ni Atarratzera
ene azken egunen han igaraitera
Orhiko txoriaren kantuz behatzera
barka ditzan nik eg¡n negarrak
hots, xiberutarrak
aintzinean gora
eskualdun bandera.
Agur Xiberua...
