Luister even beste mensen naar 't verhaal over een hond
Hij heet Bello en loopt rustig zomaar in z'n blote kont
Met een dropneus en vol haren en een druiloor van verdriet
De vinding van het zwarte garen was bepaald z'n vinding niet
refrain:
Van je waf, waf, waf, o wat zijn die beesten maf
Van je he helaas, niet veel maffer dan z'n baas
Van je waf, waf, waf, o wat zijn die beesten maf
Van je he helaas, niet veel maffer dan z'n baas
Komt er iemand op visite, ontsteekt 'ie in een luid geblaf
Zodat niemand iets kan zeggen en dan roep je: Bello, af
En dan houdt 'ie zich wel rustig, ja hij is niet inbesiel
Kijkt wel uit, dan moet ik strakies naar dat gajes in 't asiel
refrain
Hij gelooft alleen in eten, dat is iets wat Bello snapt
En de rest mag je vergeten, lekker eten tot'ie knapt
En als tante langs komt draven, da's zo'n mager fenomeen
Wil hij haar de grond in graven want ze lijkt zo op z'n been
refrain
Snuffelt gretig door het leven, aan je voeten effe gauw
En wat hij te gek vindt ruiken, vielen wij gelijk al flauw
Snuffelt hier wat, snuffelt daar wat, uitgemeten zonder haast
En laat hij dan zelf wat vallen, graaft 'ie gauw een kuil der naast
refrain
Maar soms ligt 'ie zagt te piepen, bibberend de ogen wijd
Met z'n staart tussen ze benen, toonbeeld van de zorglijkheid
Hij kan 't leven niet bevatten, en al lijkt het nogal dwaas
Is dat alles, bij m'n weten, wat 'ie gemeen heeft met z'n baas
refrain (3x)
