Sus Konuþma
Teoman
Küçüktüm, ufacýktým Bir dilenci kraldým çok yürüdüm Çok acýktým Kalbim sýzlar, Yüzüm gizler Bir tren camýndan dünyayý gördüm Haline üzüldüm Sus, konuþma! Sözler kimin umurunda? Son bir öpücük yeter Açýk yaralarýma belki Sen umutsuzluktan sessizsen Hem zaten her zaman kaybettik Sen ve ben Hayat bir yarýþ dersin hep Bir meydan savaþý, bir kavga Sakýn yara alma Sen bir kaðýt gemisin gasteden Kývrýmlarýn açýlýrken yorulmaz mýsýn Her gün ölmekten