Goxoren furgoneta zaharrean
bizitza joan zaigu nahi gabe.
Abiadura handiz, orduak
urte bihurtuz,
gorputzak ustelduz.
Neuronak galtzen goaz
egunero.
Ilea jausten doa etengabe.
Gure bizitza ez da amaituko,
ez dugu lotsarik.
Lagunak bihotzean eramanez
bidea errazago egiten da,
urruti gaudenean, amatxoren
janariaz
gehiago oroituz.
Goxoren puskar batek esnatu
nau.
Ze usain hain ustel ta ezaguna.
Atzo gauean, zazpi
pertsonentzat
Basilean jotzen.
Gauza batzuk
txarto egin ditugun arren,
beste batzuk hobeto,
pertsona denak bezala.
Jarraitzaile bat
gelditzen den bitartean,
atseginez ez dut aldatuko
nire bizitza
