Jossakin vaiheessa on koneen laskeuduttava, jossakin vaiheessa on lasku maksettava, jossakin vaiheessa on veri veteen sekoittuva Muut nousseet koneet kilpaa paetessani kadotin, nyt jäätyisin hengiltä pois kyydistä, jos hyppäisin Kerosiini palaa, horisontin yllä aurinko - se laskee, kauniimpana kuin koskaan Pakkolaskun, tulen, paineen läpi viestinä on lyhyesti: ei ole eloonjääneitä Musta laatikko, tästä selvinnyt ei ihminen Katkaisen pian virran, säästän voimavarani En osaa uida, silti yrittää voin kaikkeni Taistellen pinnan yllä, haukkoen happea, suolavettä, myrkkyjä, huutaen apua Jos olisimme kehittyneet tarpeeksi, ehkä oppineet lentämään omin siivin, emme kontrollia hakien olisi eksyneet reitiltä luonnonlakien, vaan nähneet yli rajojen, yli ohjainten Taivaalla jahtasin aurinkoa, tavoite oli puhdasta hulluutta (Hulluuden me hallitsimme) Mutta korkealta näin miten meri on suuri, kaartuva, kaunis pilvien muuri (Muureja me rakensimme) Ääntäkin nopeammin pakenin loppua, kunnes lopussa uskalsin todeta (Lopussa me hävisimme) Evoluutio jää, vain ihminen häviää, ei meitä ollut syytä säilyttää Säilyy kaaos kontrollissa Ylitse rajojen, aaltojen, vihollisten, eloonjääneiden, toivon rippeiden matkaa on taitettu liiankin kauan Näen kaiken nyt selvemmin, tiputan kyydistä kaiken turhan painon pois Kuka haluaa olla ilmaa raskaampi Nojaan pehmeään istuimeen, tallennan tarinani Ja kun meri kutsuu, minä kuuntelen A certo ponto o avião tem que pousar, A certo ponto a conta tem que ser paga, A certo ponto o sangue é obrigado a se misturar com a água Outro aviões decolando, eu perdi enquanto escapava, Eu iria congelar até a morte se eu pulasse fora, Querosene está queimando, e acima do horizonte o Sol - desce, Mais lindo do que nunca Através do pouso forçado, o fogo e a pressão vem uma mensagem curta: "Sem sobreviventes" Uma caixa preta, homens não sobrevivem a isto. Eu irei desligar logo, salvar minhas forças Eu não posso nadar, mas continuo fazendo o meu melhor Lutando acima da superfície, ofegando por oxigênio água salgada, toxinas, gritando por ajuda! Ainda se tivéssemos evoluído o suficiente, talvez aprendido a voar com nossas próprias asas, Nós não teríamos desviado o caminho das leis da natureza, Procurando pelo controle, e sim visto que passamos dos limites Perdemos o controle... No céu eu persegui o sol, meu objetivo não era nada além de loucura (A loucura nós dominamos) Mas do alto eu vi que o mar era uma enorme, arrebatadora, e linda parede de nuvens (paredes nós construímos) Mais rápido que o som eu corri para o fim, até que no final eu tive coragem de dizer (no fim, nós perdemos) A evolução continua, apenas os humanos somem,não havia ponto em nos preservar Caos está mantido em controle. Além dos limites, as ondas Os inimigos, os sobreviventes, as faíscas de esperança A jornada está sendo muito longa Eu vejo tudo claramente agora, eu joguei fora todo o excesso de peso Quem quer pesar mais do que o ar? Me apoio no acento macio e salvo minha história E quando o mar chama, eu escuto