E' vierno e chiove, chiove 'a na semmana e st'acqua assaje cchiù triste mme mantene. Che friddo, quanno è 'a sera, ca mme vène cu st'aria 'e neve, mo ca manche tu. 'Sta freva, ca manch'essa mm'abbandona, 'sta freva, 'a cuollo, nun se leva cchiù. Vierno, che friddo 'int'a stu core e sola tu, ca lle puó' dá calore. Te staje luntana e nun te faje vedé'. Te staje luntana e nun te cure 'e me. Ca mamma appiccia 'o ffuoco tutt''e ssere dint'a 'sta cammarella fredda e amara. "Ma che ll'appicce a fá, vecchia mia cara, s'io nun mme scarfo manco 'mbracci'a te?" Povera vecchia mia, mme fa paura, è n'ombra ca se move attuorno a me. Vierno, che friddo 'int'a stu core e sola tu, ca lle puó' dá calore. Te staje luntana e nun te faje vedé'. Te staje luntana e nun te cure 'e me. Te staje luntana e nun te faje vedé'. Te staje luntana e nun te cure 'e me.