Ég var fastur í völundarhúsi
og viljinn
til að leita eða finna
leið út
var horfinn
Ég var einn
hafði reikað svo lengi
án tilgangs
Samt var eitthvað sem ýtti mér áfram
varst það þú?
Þú sást mig
er aðrir litu undan
þá komst þú
fannst mig marinn og brotinn
en þú skildir
þú varst eins.
Og þú trúðir,
á mig og þú trúðir á okkur
að ef við skrifuðum söguna saman
þá endaði hún vel.
Ég sé nú
ég sé nú svo margt
sem ég sá ekki fyrr
þegar allt var í móðu
Eu estava preso em um labirinto
E a vontade
Para buscar ou encontrar
Saída
Desaparecido
Eu era uma
Reikað durante tanto tempo
Sem propósito
No entanto, havia algo que me empurrou para a frente
Foi você?
Você me viu
O outro olha para frente
Então veio você
Senti-me contrito e quebrantado
Mas você deixou
Você gosta.
E você acreditou;
Eu e você acreditou em nós
Que se escreveu a história em conjunto
Em seguida, terminou bem.
Eu vejo agora
Agora estou muito
Vi apenas
Depois que tudo estava em nevoeiro
