Somos pobres cesteiros
Cestos que compoñer
Pobreciños de nosoutros
Que vamos a morrer
Fame que teño, vaia por Dios!
No sei se é fame ou será tos
Entra pola boca e sae polos pés
Porque este mundo foi feito al revés
Cando vamos para a feira
Cos cestas a vender
Chamamos as mulleres
Que nolos veñan a ver
E son bos cestos, e son, son, son
Que como os meus non hai ningún, non
E son bos cestos, míremos ben
Que como os meus xa non os fai ninguén
Cando vamos para a vila pola Calle Real
Quedan as señoritas sentadas nun portal
Elas, moi empolvadas, salen ó mirador
Falando polos dedos palabriñas de amor
E son bos cestos, e son, son, son
Que como os meu non hai ningún, non
E son bos cestos, míremos ben
Que como os meus xa non os fai ninguén
Fame que teño, vaia por Dios!
No sei se é fame ou será tos
Entra pola boca e sae polos pés
Porque este mundo foi feito al revés
